Een pleidooi voor meer soft skills in contact-sport-en-spel

Naar aanleiding van het zoveelste geval van grensoverschrijdend gedrag in de wereld van vecht- en contactsport, deze kleine overpeinzing. Eerst en vooral, wil ik benadrukken dat dit geen statement is tegen vechtsporten. Ik wil vooral enige nuance brengen en een oproep doen voor de toekomst.

Beperkende tradities.

Vechtsporten zitten vaak gevangen in hun eigen tradities, waardoor ze maar beperkt kunnen innoveren. Een belangrijk aspect dat hierin aandacht verdient, is het meester - leerling discours, waar maar zelden wordt van afgeweken: het wordt afgeschilderd als een nuttig aspect van het leerproces en de karaktervorming. Niet zelden is het een vrijgeleide voor een blindelingse volgzaamheid, die elke vorm van kritische reflex, de kop indrukt.

Weinig aandacht voor de ontwikkeling van soft skills.

Bovendien kunnen we niet om het feit heen dat de clichématige genderverhoudingen in heel wat clubs blijven zegevieren. Weinig aandacht gaat naar de ontwikkeling van soft skills, zoals empathie, het bewaken van grenzen, het exploreren van tactiele impulsen, of het implementeren van een code of conduct systeem. Ook dat is deels terug te vinden in de 'mindset' van een vechtsportclub, die vooral verdediging, neutralisatie, discipline, uitschakelen, technische performantie, ... promoten en nastreven. De vaak gehoorde slagzin: "maak geen oogcontact, want dan verlies je.", vat mooi samen wat er zoal misgaat in deze sectoren. Nochtans zouden de contactsportclubs (inclusief de verenigingen die zich bevinden binnen de kunsten) een prioritaire partner kunnen (moeten) zijn om het tactiele te omarmen, te begrijpen én correct te implementeren in hun werking.

Verandering is nodig!

Uiteraard zijn er heel wat goede clubs in ons land, bevolkt door witte raven die oprecht het beste voorhebben met hun leden. Het zou maar erg zijn. Toch is er nood aan verandering en is het m.i. mogelijk om binnen een vrije structuur van verbinding, respect & gelijkheid, mensen te activeren en skills te ontwikkelen, die nuttig en krachtig zijn voor jong en oud. Heel wat mensen houden van en zoeken naar een omgeving waar fysiek contact(sport) op een aantrekkelijke wijze wordt aangeboden. Toch blijft de drempel hoog en wordt de stap vaak niet gezet. Veel gehoorde argumenten zijn: teveel focus op techniek, te agressief, red flags, te harde look & feel, te weining aandacht, ... . Of al deze argumenten kloppen, is eigenlijk niet relevant. De perceptie bestaat en zou een wake up call moeten zijn voor iedereen die met volle overgave mensen begeleidt, binnen een context van contact/aanraking (zowel binnen jeugdwerk, zorg, sport als kunst).

Dit tekstje is dan ook geen oproep voor minder contactsport, maar een warm pleidooi voor een strip down van overbodige tradities, zodat het mogelijk wordt om een holistisch systeem te bouwen, dat inzet op het ontwikkelen van eigentijdse skills, in een veilig, gelijkwaardig & respectvol kader, zodat iedereen die het wil kan genieten van het mooie, diverse en krachtige aspect van contactsport en -beweging.